Między snami i koniami

BAJSZA

Wszelkie podobieństwa do osób, zdarzeń i miejsc, które mogą zaistnieć są zupełnie przypadkowe!!! Hi, hi

http://bajszafotokul.blog.onet.pl/  mój blog ze zdjęciami

„Balansować na linie wysoko ponad spojrzeniem Twych oczu”

Nie jest dobrze, wpadam już w zimowy sen i śnią mi się różne głupoty, później jak uda mi się obudzić – najlepszy w tym jest Szabaj – usiłuję sobie przypomnieć, co mi się śniło, aż znów mnie senność bierze i ziewam jak oszalała a on ze mną.

Powinnam się zmobilizować i wyjść choćby do ogrodu, ale jakoś mi zimno i nie bardzo chce mi się cokolwiek.

Myślałam, że ten lekarz Janusz Kołodziejczyk, co tak fajnie pisze, coś mi poradzi na tę hibernację, – ale okazuje się, że tylko pisze a jak go zaczepić, to udaje, że go nie ma.

Każdy oszukuje, żeby sobie klientów skrzyknąć, bo klient to kasa.

 * * * *
Śnią mi się ostatnio konie, są to przyjemne sny, bo od dziecka je kocham.

Pierwszy raz wsadzono mnie na konia jak miałam 7 lat w Bogusławicach i od tamtego czasu w każde wakacje jeździłam konno. 

Raz nawet jeden koń zrzucił mnie tak niefortunnie, że miałam pełno żwiru na skórze pleców i lekarz w Piotrkowie, przez półtorej godziny wyciągał mi drobniutkie kawałki.

Jednak nie zniechęciło mnie to do koni.

Jak tylko plecy się podgoiły znów siedziałam na koniu.

Ciocia mi nawet kupiła strój do hippiki.

Szukałam zdjęć z tamtego czasu, ale tylko jedno znalazłam/jest w filmie ciekawe czy mnie poznacie/.

Przy okazji koni zawsze zaczyna mi grać w głowie Wysocki jak kataryna;

 * * * * 

„Włodzimierz Siemionowicz Wysocki właśc. Владимир Семёнович Высоцкий, Władimir Wysocki) (ur. 25 stycznia 1938, zm. 25 lipca 1980 – aktor, pieśniarz, poeta rosyjski.

Jako aktor zyskał sławę swoimi kreacjami w Teatrze na Tagance oraz kilkoma rolami filmowymi.

Dla większości był przede wszystkim pieśniarzem.

Śpiewał niskim, ochrypłym barytonem, przy akompaniamencie gitary - później również z orkiestrą.

Pieśni trudne, wymagające kunsztu aktorskiego i ekspresji. Pierwotnie pod wpływem twórczości Okudżawy, dość szybko znalazł własną drogę wyrazu.

Enfant terrible - radzieckiej sceny rozrywkowej, nigdy nie zyskał uznania w oczach sobie współczesnych władz radzieckich.

Można by tu wiele pisać dla mnie interesujący w jego życiorysie jest rok 1967 roku poznaje aktorkę Marinę Vlady, swą późniejszą trzecią żonę. Jego kariera aktorska zbliża się do szczytu, występuje w kilku ważnych przedstawieniach i kilku filmach.

1 grudnia 1970 roku Wysocki żeni się z Mariną. Ten sam rok przynosi mu rolę w poetyckim przedstawieniu na podstawie poezji Andrieja Wozniesienskiego, natomiast rok 1971 to przede wszystkim jego triumf w roli Hamleta. W 1972 roku Wysocki po raz pierwszy pojawia się w TV: jest to 55-minutowy wywiad z poetą w telewizji estońskiej.

 Rok 1974 to przede wszystkim jego pierwszy wyjazd zagraniczny. Francuska publiczność wita go z mieszanymi uczuciami, nie bardzo wiedząc, o czym śpiewa i czemu w jego pieśniach jest tyle sarkazmu i bólu.

W 1976 roku spektakl Hamlet otrzymuje pierwszą nagrodę na Dziesiątym Belgradzkim Międzynarodowym Festiwalu "Bitef". Wysocki kręci film Сказ про то, как царь Петр арапа женил.

Rok 1977 to nowe sukcesy Hamleta, w postaci nagrody francuskiej krytyki za najlepszy spektakl zagraniczny. W tym samym roku wychodzi jedyna za życia artysty broszura na temat jego twórczości kinowej. Wysocki występuje w epizodzie w filmie węgierskim Ők ketten (One dwie) Márty Mészáros. Był to jedyny film, w którym pojawił się na ekranie razem z żoną Mariną Vlady. W bajce Alicja w krainie cudów wg Carrolla gra papugę i orzełka Eda. We Francji wychodzą trzy płyty długogrające Wysockiego.

W październiku 1978 w telewizji w Groznym ukazuje się wywiad z Wysockim. W styczniu występy w Berlinie. W 1979 roku Wysocki wyjeżdża z koncertami do USA i Kanady. 25 lipca przeżywa śmierć kliniczną w Bucharze, w Uzbekistanie.

Wysocki nadal pracuje; ukazuje się kolejny wywiad z artystą (telewizja w Piatigorsku); rola Swidrygajłowa w Zbrodni i karze. Ukazuje się płyta Баллады и песни (Ballady i pieśni).

Rok 1980 – ostatni rok życia Wysockiego. Uzależnienie od środków pobudzających nadwyrężyło jego siły, nie zgadza się jednak na żadne kompleksowe leczenie.

Stopniowo narasta bariera między nim i Mariną.

Wysocki miota się, wyraźnie nie mogąc odnaleźć się w swej własnej niemocy.

Jedyny występ w telewizji centralnej: pieśni z komentarzem. Niestety, program nie ukazał się za życia artysty. W czerwcu Hamlet otrzymuje pierwszą nagrodę na Drugim Międzynarodowym Festiwalu "Warszawskie Spotkania".

Jeszcze jedna rola – Don Juana w filmie Maleńkie tragedie. 16 lipca – ostatni występ dla szerokiej publiczności w podmoskiewskim Kaliningradzie (obecnie Korolow).

Laureat Nagrody Państwowej ZSRR z 1987 (pośmiertnie).

18 lipca Wysocki nadal gra w Hamlecie.

Najbliżsi przyjaciele zastanawiają się, jak go hospitalizować.

Zwlekają ze stanowczymi krokami. 

23 lipca ma kolejną zapaść, jest plan podłączenia go do respiratora, ale wszystko się przedłuża, Wysocki nie chce współpracować z lekarzami.

24 lipca miota się po domu, chwytając za serce.

Mówi do matki: „Dziś umrę". 

Wieczorem przyjeżdża zaprzyjaźniony lekarz, Anatoli Fiedotow. 

Niestety akurat w chwili, gdy jest najbardziej potrzebny – w czasie, gdy Wysocki ma ciężki zawał – Fiedotow przysypia.

Nad ranem 25 lipca 1980 r. Wysocki umiera.

* * * * 

Włodzimierzowi Wysockiemu w Polsce podobało się wszystko. Miał wiele więcej wspólnego z naszym krajem niż to, o czym powszechnie wiadomo.

Jego rodzina pochodziła z Brześcia nad Bugiem.

Zanim przeprowadzili się w głąb Rosji, nazywali się Szlomowicz. Wolf Szlomowicz, tak nazywał się dziadek Wysockiego. Zachowały się dokumenty związane z lubelską edukacją dziadka – opowiada „Focusowi Historia” dr Marlena Zimna, kustosz koszalińskiego

http://www.focus.pl/historia/artykuly/zobacz/publikacje/polskie-drogi-wysockiego/

Dwa miesiące po tym, jak na warszawskiej scenie grał w sztuce Brechta, już nie żył. 

To był jego ostatni pobyt w Polsce.

I chociaż tak jak konie, 

które w piosence „Konie narowiste” pędziły po skraju przepaści, sam nad nią stał, nie wyobrażał sobie, by nie zagrać w Warszawie.

To ogromny skrót, ale są dwie piosenki, które kompletnie mnie powalają.

Pierwsza Wysockiego;/podkład w filmie o koniach/„Konie narowiste”.

 Druga o Wysockim „Mój Bog"śpiewana przez Mihaiła Kruga – przepiękna pieśń z typowym francuskim i rosyjskim wątkiem muzycznym -  opowiadająca o miłości Wysockiego do  Mariny Vlady.

Już znów zasypiam.