sobota, 28 lipca 2018

Sen, który boli.

Bajsza
Wszelkie podobieństwa do osób, zdarzeń, miejsc, które mogą zaistnieć są zupełnie przypadkowe. Hi, hi
28 lipca 2018 r
~~~~~~~~~~~~~
Miałam sen, który boli.
Z reguły śnią mi się zabawne sny jak beztroskiemu rozkapryszonemu szczawikowi.
Obejmują one najczęściej okres, gdy funkcjonowałam na złocistej renecie w babcinym przedszkolnym ogrodzie, otoczona ludźmi, którzy nie tylko mnie lubili, ale i troszczyli się o mnie jak prawdziwi przyjaciele.
Jest w nich tęsknota za tym, co minęło a przede wszystkim za ludźmi, którzy mnie rozumieli i pragnęli bezinteresownie ofiarować mi odrobinę radości.
Słowa „bezinteresownie” straciły swą wartość, gdy dorosłam. Przestałam rozumieć, co i kiedy jest bezinteresowne.
Wygląda jakby właśnie takie było a później okazuje się, że ukryte pod „niby bezinteresownymi intencjami” są nadzieje na tzw. rewanż.
Powiedzenie „ jak chcesz liczyć, licz na siebie” w wielu przypadkach nie jest bezpodstawne.
Choć i teraz mam nielicznych przyjaciół, którzy jak mają dobry nastrój potrafią bezinteresownie coś mi ofiarować.
Sama też taka jestem i być może moja szczodrość niekoniecznie materialna również zależy od lepszych lub gorszych nastrojów.
Let's be happy – bądźmy szczęśliwi.
Czy to nie cudowne powiedzenie. BĄDŹMY – super to takie proste.
Zamiast zamartwiać się zimą i tym, jakie mrozy mogą być po takim lecie ja siedzę sobie nad morzem. Staram się żyć oszczędnie, żeby nie przeholować, bo zima może być kosztowna.
Miałam być troszkę wspomożona finansowo, ale kto wie póki, co była tylko obietnica.
Ja dalej na zupkach i połówce kurczaka na 3 dni/4 zł dziennie – sam kurczak/.
~~~~~~~~~~~~~
Miało być o śnie a ja tu kalkulacje wydatków robię.
Kurczątko nie wiem jak do tego snu sprytnie przejść.
Śnił mi się mój Internetowy kolega, którego nigdy w realu nie spotkałam, mimo, że łączyło nas naprawdę bardzo wiele.
Z nikim już po tym nie byłam tak blisko, nikomu tyle o sobie nie opowiedziałam i nikt mi tyle o sobie nie opowiedział.
Gdyby to była realna znajomość skończyłaby się płomiennym uczuciem, bo naprawdę bardzo wiele nas łączyło.
Był poważny problem mój Internetowy kolega, miał liczną rodzinę a ja nigdy nie wchodziłam w bliskie relacje z ludźmi zajętymi.
Wszystko zaczęło się od wspólnych zainteresowań i żadne z nas nie sądziło, że sprawy przyjmą taki obrót.
Tak czy siak trzeba było to skończyć, bo nie potrafiłabym budować swojego szczęścia na cudzym nieszczęściu.
Mogę to teraz powiedzieć, bo od tamtych wydarzeń minęło trochę czasu, byłam bardzo opryskliwa wręcz niegrzeczna, ale chodziło mi o to, by nie zostawiać koledze złudzeń, że coś wielkiego jest między nami.
Chciałam krótko to zakończyć, bo mnie też bolało i trzeba było wyplątać się z pajęczyny, którą sami się oplątaliśmy.
~~~~~~~~~~~~~
Przepraszam, że tak brutalnie zakończyłam tę znajomość, bo nie chcę by to zakończenie rzucało się cieniem na całą resztę, kto wie ile czasu jeszcze nam zostało.
Teraz sen.
Śnił mi się ten mój znajomy Internetowy, że przyjechał do mnie tu nad morze.
Z tego, co pamiętam bywał tu w okolicy na kanikułach przez wiele lat pod rząd.
Czy teraz bywa - nie wiem?
Przyjechał i bardzo chciał się ze mną spotkać, ja dowiedziałam się od kogoś i chciałam uniknąć tego spotkania.
Czekał na mnie kilka godzin, aż stracił przytomność i umarł.
Ja zaś ukryłam się w takim zaczarowanym ogrodzie z porośniętym bluszczem furteczką i bardzo tam płakałam.

Gdy się obudziłam miałam oczy mokre od łez.
Nie mogłam sobie wybaczyć, że nie chciałam się z nim spotkać, bo przecież zawsze bardzo chciałam spotkać go w realu.
Od kilku dni spotykam tu pana, który jest trochę podobny do mojego kolegi. J. uważaj na siebie, nie chciałabym by mój sen był koszmarną wyrocznią.
Ostatnio często myślę o śmierci – swojej też, chciałabym mieć wyjaśnione wszystkie nieporozumienia.
Ten długi wyjazd jest jakby podsumowaniem całego mojego życia. Jestem tu, dokąd od swoich problemów uciekła moja mama.
Kocham morze i zawsze je kochałam, nie tylko ze względu na mamę, ale z tego powodu, że przypomina mi beztroskie dzieciństwo i tęsknotę za mamą. Jest jeszcze coś, co teraz przyszło mi do głowy. Nie chce mi się wracać do domu.
Dom, który budowałam i tworzyłam jest moim przekleństwem, nie chciałabym w nim umierać. Jestem tu i będę jak długo pozwolą mi na to moje finanse. W swoich mieszkaniach czuję się jak w za ciasnej zbutwiałej trumnie. Tu mam przestrzeń, morską bryzę i niezależność.
Dziękuję P. za lek, który mi kupiłeś. Buziaki.

poniedziałek, 23 lipca 2018

Od stóp do głów

Bajsza
Wszelkie podobieństwa do osób, zdarzeń, miejsc, które mogą zaistnieć są zupełnie przypadkowe. Hi, hi
23 lipca 2018 r
~~~~~~~~~~~~~
 Wyobraź sobie taką sytuację. 
Leżysz sobie na kocyku w odległości około 80 cm od leżaka znajomej a ona, co trochę mówi do Ciebie. 
Przysuń mi swój kocyk, bo chciałabym postawić na nim stopę. 
Patrzę na tę stopę i zastanawiam się cholera - przesadzam, a jak ma na tej stopie jakieś parchy.
Ja dotykam do kocyka wszystkimi częściami ciała również twarzą a ona chce, żebym ja swoje ust korale kładła na resztkach naskórka z jej stóp. 

Zaznaczam, że nie łączą nas żadne relacje erotyczne, bo gdyby…..no to człowiek może z podniecenia głupieć. 

Były już inne etapy zachcianek. 
Czy możesz nosić mi leżak na plażę, bo boli mnie ręka? 
Nosiłam a na plaży trasa nie za długa jakieś 150m. 
Odstawiłam leżak na piasku i swoje niezadowolenie znajoma wyraziła głośno pyskując przy ludziach, że go upiaszczyłam – z komentarzem, że trzeba myśleć, bo ona nie cierpi piasku. 
Ufff.
Następnym razem stałam z tym leżakiem jak źrebna oślica aż znajoma wbije 8 palików od wiatrochronu. 
Niestety moja pokora też się nie spodobała. 
Opieprzyła mnie o to, że stoję i trzymam leżak. Położyć się z nim nie byłoby łatwo nawet wygimnastykowanej jak ja dziewczynie, bo jest wielki starego typu z częścią pod stopy i ciężki jak cholera. 
Latać z nim też nie bardzo można, więc pokornie stałam, żeby się nie UPIASZCZYŁ, ale ta moja stojąca postawa wk….wiała znajomą i opierniczyła mnie, że go nie stawiam nie po cichu tylko tak, żeby z sąsiednich grajdołów ludzie dokładnie słyszeli, że to ona tu rządzi, po czym wyrwała mi go z rąk i zaniosła postawić pod siatką okalającą plażę. 
Pomijam już sprawę smarowania jej pleców, nawet się dziwiłam, że stóp jeszcze nie każe mi sobie lizać, boć przecie załatwiła mi tani pokój i powinnam do cholery być jej dozgonnie wdzięczna. 
Czekając, kiedy nastąpią dalsze żądania postanowiłam jej u Chińczyków kupić matę, żeby sobie rozłożyła przy leżaku i mi nie marudziła więcej. 
Polazłam przed plażą kilometr do chińczyków. Zainwestowałam 6 zł w jej luksus, przyniosłam pokonując kolejny kilometr na plażę. Tłumacząc, że jak sobie rozłoży pod leżakiem, będzie mogła stopy stawiać w dowolnym miejscu. 
Okazało się, że jednak nie, bo woli, żeby mata była DZIEWICZA. 
O cholera a mój kocyk nie może być dziewiczy? 
Sobie też kupiłam taką matę, żeby nie ciągnęło mi od piasku, bo ostatnio padało i ziemia była mokra. 
O 13 jak zwykle zaczęłam się zbierać na obiad.
Muszę jeść o określnych godzinach pod tabletkę.
Swoją matę zaczęłam przywiązywać do plecaka.
Muszę nieść w jednej ręce buty, więc drugą wolę mieć wolną, gdyby jakiś dzieciak zabiegł mi drogą na piasku, lub na schodach na plażę, jest ich tam z 10, ale tarabaniąc się pod górę z plecakiem, po zapiaszczonych schodach, można się poślizgnąć lub wejść w kolizję z mamą, która znosi wózek z dzieckiem lub z dzieciakiem, który sprawdza czy da się na hulajnodze zjechać na dół.
Mając wolną jedną a najlepiej 2 ręce można się uratować w takich razach. 
Mówi się przezorny zawsze ubezpieczony”. 
Zatem przywiązywałam swoją matę, nie dziewiczą już do plecaka i to samo zaczęłam robić z tą DZIEWICZĄ. 
Wiadomo DZIEWICZA obok nie dziewiczej może się znarowić, więc znajoma zaczęła znów nerwowo oponować. 
Troczki się mi pourywają, oddaj mi ją sama sobie wezmę. 
Cierpliwość każdego zdrowego człowieka ma swoje granice. 
Moja właśnie wyczerpała się. 
Odpętałam, to jej nieopłacone jeszcze dziewictwo i rzuciłam jej pod leżak „w piach” ordynarnie pozbawiając matę tego, co miała najcenniejszego DZIEWICTWA. 
Tego znajoma nie mogła przyjąć ze spokojem. „Nie mogłaś zrobić kroku do mnie. Jesteś egocentryczką!!!”.
Jak ktoś przekracza pewne granice, musi spodziewać się riposty. „Konic balu, panno lalu”. Pomyślałam sobie.
Swoją drogą, co miał ten egocentryzm do całej sytuacji nie bardzo rozumiałam.
„Ty mi mówisz o egocentryzmie, noszę za Tobą różne rzeczy jak tresowany piesek, poszłam do chińczyków kupić Ci matę, żebyś miała gdzie stawiać swoje szlachetne stopy.
Przyniosłam ją tutaj, poprosiłaś, żebym zabrała ją do domu - zgodziłam się i Ty mi mówisz, że to ja jestem egocentrykiem. 
Jesteś polonistką a nie rozumiesz słów, których używasz.” 
Poszłam nie mówiąc nic więcej.
Oczywiście cała ta scena odbyła się w obecności współgrajdołowiczów, bo na plaży ciasno człowiek przy człowieku leży.
Oby to byli Niemcy pomyślałam sobie, ale z zainteresowania wymianą słów wyglądało, że leżeli w pobliżu Polacy.
 Żenada!!! 
Jednak gdybym nie zareagowała, pewnie poniżałaby mnie jeszcze bardziej.
Zastanawiałam się, czemu tak się zachowuje. 
Może chodzi o tych jej znajomych, którym oczy tak się rozżarzyły na mój widok.
Od tamtego naszego wspólnego spotkania praktycznie robiła wszystko, żeby odsunąć mnie od siebie.
Boi się konkurencji?
Nie ważne, żadna baba nie będzie jeździła po mnie jak po łysej kobyle, bez względu na motywy jej działania. 
A….., zapomniałam po godzinie przyniosła mi matę do pokoju i powiedziała, „nie chcę jej.”
~~~~~~~~~~~~~
Rozmawiałam wczoraj z naszym wspólnym kolegą o chorej koleżance.
Tak jej współczuję, był u niej powiedział, że może ruszać tylko lewą dłonią, lekko ją uniosła jak wszedł w geście pozdrowienia. 
Nic nie mówi.
Później rozmawialiśmy o różnych sprawach – znam go tylko stąd, bo na prośbę tej chorej koleżanki pomagałam mu przy komputerze.
On wczoraj może nieświadomie powiedział mi, o tym, że ona przedstawiała mnie do niego w złym świetle, mówiąc, że to nie ja odeszłam od mojego byłego, ale on wyrzucił mnie do piwnicy.
Matko słodka, jacy są ludzie. 
Już sama nie wiem czy można komukolwiek ufać?

sobota, 21 lipca 2018

Po drugiej stronie tęczy

Bajsza
Wszelkie podobieństwa do osób, zdarzeń, miejsc, które mogą zaistnieć są zupełnie przypadkowe. Hi, hi
21 lipca 2018 r
~~~~~~~~~~~~~
Jestem zła na siebie, bo nie potrafiłam być dość przekonywująca, żeby wybić z głowy mojej rowerowej koleżance pójście na operację tarczycy
Ona jest medykiem z wykształcenia szkoliła wiele lat temu pielęgniarki, darzyła bezgranicznym zaufaniem lekarzy. 
Miała wiele operacji między innymi na oczy, bo załamywało jej się pole widzenia.
Raz tylko pojechałam bezpośrednio po takiej operacji a nadmienię, że nie była to ostatnia operacja na oczy, do szpitala do Łodzi i byłam przerażona jak ją zobaczyłam, miała takie wylewy pod oczami, że była całkowicie sina na buzi. Gdyby mnie tak urządzili na operacji, nigdy więcej na żadną bym nie poszła. 
Jej wtedy nie poprawili wzroku i była na kolejnych operacyjnych poprawkowych. 
Była głęboko przekonana, że dzisiejsza medycyna potrafi zreperować każdą wadę, nawet te starcze.
~~~~~~~~~~~~~
Nie cierpię szpitali, bo czuję jak obłażą mnie w nich bakterie i wirusy.
Nie ufam bezgranicznie lekarzom, bo nie raz słyszałam jak pijany chirurg zostawił coś po operacji w ciele pacjenta. Zoperował zdrowe kolano, które po operacji też było chore. 
Moją mamę wzięli na operację, przy niewykrytej wcześniej martwicy jelit, gdy już nie miała żadnych szans na przeżycie. 
Nie twierdzę, że wszyscy lekarze są partaczami.
Miałam szczęście, bo raz trafiłam na prawdziwego mistrza w swojej sztuce. 
Dr Piotrowski zoperował bezbłędnie moją śliniankę a operacja była arcy trudna, bo wymagała wypreparowania nerwu twarzowego, gdy trzeba było usunąć pół ślinianki zaatakowanej przez guz na szczęście nie złośliwy. 
Zdarza się jeden na kilkaset świetny lekarz, który potrafi zrobić rzeczy niewiarygodne. Trzeba do tego mieć cholerne szczęście, by w czasie tej operacji nie zaatakowały Cię jakieś bakterie czy wirusy, by nie zrobił się zakrzep, który ruszy, gdy już niby wszystko jest ok. 
~~~~~~~~~~~~~
Żyjesz sobie cudnie. Jeździsz po deszczu na 30 km wycieczki rowerem obserwując tęczę rozkładającą ramiona na Twój widok. 
Jesteś szczęśliwym człowiekiem, bo nawet nie zastanawiasz się, co jest po drugiej stronie tęczy.
Nie masz świadomości, że tam może być właśnie tak

I co wtedy? 
Co robić, czy da się jeszcze coś zrobić, gdy przez własną niefrasobliwość, żeby nie powiedzieć głupotę znajdziesz się po drugiej stronie tęczy? 
Zatrzaśniesz się jak w ciemnej lecącej w dół windzie i nie masz szans, żeby z niej wysiąść. 
Już nie masz szans a przecież gdybyś wiedział nigdy byś do niej nie wsiadł. „gdybyś wiedział, że się przewrócisz, położyłbyś się”. 
Moja koleżanka znała mój stosunek do szpitali i lekarzy/oczywiście mam świadomość, że nie o wszystkich tu mowa/. 
Kiedy ostatni raz się widziałyśmy, przypominałam jej, że jest ode mnie wiele starsza, że organizm naturalnie się starzeje i nie mamy na to wpływu.
Odradzałam operację guzków tarczycy. 
Ja gołym okiem nie widziałam żadnych zmian.
Namawiałam na wyjazd nad morze. U mnie też lekarz twierdził, że mogę mieć guzki na tarczycy i co z tego?
Po Czarnobylu, wielu ludzi ma chorą tarczycę. 
Na to jednak nie umiera się przynajmniej od razu. 
Jak się przekroczyło tak jak ona 70 tkę trzeba wiedzieć, że nie da się życia przejechać pedałując po 30 km na rowerze. 
Czasami trzeba sobie troszkę odpuścić.
Gdy dzwoniłam do niej zaraz po operacji, bardzo źle mówiła. 
Praktycznie nie byłam w stanie jej zrozumieć. 
Wyglądało na to, że uszkodzili jej struny głosowe. Tydzień później była po pierwszym udarze. Jeszcze mówiła źle, ale z sensem. 
Tęskniła za rowerem. Później wielokrotnie do niej dzwoniłam, włączała się tylko sekretarka. 
Kilka dni temu zadzwonił nasz wspólny znajomy pytając, co się z nią dzieje. Nie wiedziałam, ale zmobilizował mnie bym podzwoniła do tych, którzy mogli coś wiedzieć. 
Miała 2 udar i jest całkowicie po 2 stronie tęczy. 
Czy da radę organizm raz jeszcze wykaraskać się z tej niemocy?
~~~~~~~~~~~~~
Życie jest takie, że nigdy nie wiemy, kiedy rozmawiamy z sobą ostatni raz. 
Mam kilku dobrych kolegów. Czasami kontaktuję się z niektórymi najczęściej telefonicznie. Często wtedy, gdy potrzebuję coś od nich, oni zresztą też działają w podobny sposób. 
Rzadko dzwonimy do siebie, żeby zwyczajnie pogadać. 
Czasami potrzebujemy zwykłej ludzkiej rozmowy - sorry o „duperelach”. 
Obrażasz się na mnie, bo czuję, że nasze więzi gasną. No cóż, jeśli nie są oparte o uczucia to gasną, jak gwiazdy o świcie i wchodzimy w sferę ciemności - tej, która czai się po drugiej stronie tęczy. 
Nie lekceważmy uczuć. Ufajmy sobie i budujmy swoje szczęście dnia codziennego mądrze. Gdyż nie zauważymy nawet jak nasz przyjaciel 
przeszedł na drugą stronę tęczy.
Teraz już tylko tyle mogę zrobić i źle mi z tym.

czwartek, 19 lipca 2018

Puste miejsce dla Ciebie

Bajsza
Wszelkie podobieństwa do osób, zdarzeń, miejsc, które mogą zaistnieć są zupełnie przypadkowe. Hi, hi
19 lipca 2018 r
~~~~~~~~~~~~~
Niestety pada równo, od tej rury, do ciepłej wody skraplają ogromne ilości wody i trzeba uważać, żeby nie złamać nogi na ciągle mokrym korytarzu.
Poszłam po zakupy i wróciłam kompletnie mokra, ale to szczypiorek znowu odmówiłam sobie loda za to zjadłam kopytka z cebulką – pyszne i cukier skoczył mi niebotycznie.
Trzeba było kupić loda, nie byłoby tak źle.
Postanowiłam swoje przemyślenia pisać w pamiętniku papierowym. 
Są sprawy, o których powinnam napisać, ale nie koniecznie do publicznej wiadomości.
Poznaję nowych ludzi i będę tu jeszcze dość długo, ale jakoś nie chce mi się pisać, bo w sumie pewnie nikogo to nie obchodzi jak ktoś tam spędza wakacje.
 
Zatem wrzucę czasami jakieś zdjęcie na Facebooka póki, co i tyle. 
Jak mnie najdzie chęć podzielenia się wrażeniami to znowu coś napiszę.

niedziela, 15 lipca 2018

Szach i mat

Bajsza
Wszelkie podobieństwa do osób, zdarzeń, miejsc, które mogą zaistnieć są zupełnie przypadkowe. Hi, hi
15 lipca 2018 r
~~~~~~~~~~~~~
Kawa skosztowana w pokoiku wczasowym wybornie smakuje. Miałam iść na plażę, ale pogoda się popsuła, więc umyłam włoski i jestem cudownie pachnąca i czyściutka, żadnego ziarenka piasku nie ma na mnie nigdzie.
Jutro przyjeżdżają znajomi koleżanki – dwóch samotnych braci, więc będzie jakieś towarzystwo.
Nie znam ich, choć według relacji ludzie wykształceni z tzw. „wyższej hi, hi półki”. Przydałby się tu ktoś z poczuciem humoru, bo jak tak dalej pójdzie skupię się na nauce gry w szachy.
Zawsze chciałam nauczyć grać się w szachy.
Wczoraj kupiłam sobie bardzo porządne za 6 zł u chińczyków i mam zamiar nauczyć się grać.
„Nigdy nie jest za późno, aby nauczyć się grać w szachy - najpopularniejszą grę na świecie! Nauka zasad szachowych jest prosta”.
 
No nie wiem zobaczymy?
Znajomi jeszcze się nie pojawili, ale mają mieszkać w innym miejscu, więc może przyjechali tylko się nie ujawniają.
Byłam dzisiaj na plaży dwie godziny, później wieczorem na długim spacerze, aż do zachodu słońca. 
Zrobiłam kilka fajnych zdjęć.
Znowu miałam spory cukier, ale to moja wina, bo zjadłam zupkę z papierka ze sporą ilością makaronu.
No cóż to najtańsze jedzenie.
Pobyt tu bardzo dobrze mi robi na tarczycę to też trzeba brać pod uwagę. Wow!!! 160 najniższy od kilku tygodni.


Archiwum bloga