Mam pietra - hi, hi już nie mam :D

BAJSZA

Wszelkie podobieństwa do osób, zdarzeń i miejsc, które mogą zaistnieć są zupełnie przypadkowe!!! Hi, hi

http://bajszafotokul.blog.onet.pl/  mój blog ze zdjęciami

„Balansować na linie wysoko ponad spojrzeniem Twych oczu”

* * * *
Idę dzisiaj wyrwać zęba i mam pietra, już mnie bolą ze strachu wszystkie.

Boję się, dlatego, że jestem uczulona na leki i takie rzeczy jak rwanie zęba najbezpieczniej u mnie robić jest na tzw. „żywca”.

Nie wiem też, jakie interakcje mogłyby zajść między znieczuleniem a lekiem cukrzycowym.

Przygotowałam przepis na;

Barszcz z kurkami,
żeby odwrócić uwagę od strachu.

Zaczynam od ugotowania bulionu mięsno-warzywnego, na białej kiełbasce i kurkach.

Po ugotowaniu wywaru włoszczyzny z zielem angielskim, pieprzem i liściem laurowym, marchewką, selerem z nacią – wszystko wcześniej kroję na drobno.

Kurki najpierw myję i obgotowuję na małym ogniu w oddzielnym garnku 20 min /w małej ilości wody/.

Wodę po z wierzchu dolewam do rosołu/ na spodzie mogą być jeszcze jakieś igiełki albo resztki lasu J/.

Kurki szybko smażę na maśle z posiekaną cebulą – żeby się lekko zarumieniły, po czym wrzucam 1/3 razem z tym masłem do bulionu na koniec dodaję biały barszcz odrobinę majeranku i ziarnek smaku.

Ziemniaki kroję nie do końca, smaruję olejem bazyliowym z ziołami i piekę w piekarniku.

/to jest zmiana, bo w domu były ziemniaki gotowane/.

2/3 kurek zostawiam na patelni i dodaję do nich odrobinę papryki słodkiej pokrojonej w kosteczkę dla efektu wizualnego, jajko albo 2 zależy ile jest tych kurek – pieprzę do smaku.

Ziemniaczki z kurkami i jajecznicą podaję na talerzu posypane koperkiem, 

barszczyk w kubkach do popicia.

Zrobiłam te inne - ziemniaki pieczone w piecyku - wczoraj znalazłam w Necie i byłam pod wrażeniem. 
Są dobre, ale lepsza by była krucha odmiana ziemniaka

* * * *

Wróciłam już jestem po, nawet nie poczułam teraz tylko mam zimne kompresy nakładać. 
Pani doktor nawet antybiotyku mi nie zapisała, bo powiedziała, że nie było żadnej infekcji.
Ugotowałam barszcz i pachnie mi jak wariat, ale niestety nie mogę jeszcze jeść dopiero po 18 tej a może nawet na jutro to jedzenie przełożę, bo nie chcę sobie zaszkodzić.
Załatwiłam też wszystko w banku - czyli mimo siąpiącego deszczu fajnie wszystko się udało.
* * * *
Myślałam, że zasnę z kompresem zimnym na policzku.

Wyglądam jak baba jaga z chustą pod brodą i kokardką na głowie a Szabaj przychodzi i całuje mnie po swojemu, bo dla niego zawsze jestem piękna.

Z kuchni takie zapachy dochodzą, że mowy nie ma, żebym, choć troszkę nie zjadła, bo normalnie dostanę skrętu kiszek.

Wysłałam córeczce przepis na kiszenie barszczu, bo w Wenecji gdzie teraz mieszka podobno nie ma barszczu, a ona mówi, że woli przyjechać i zjeść w domu. 
Może barszczem ją zwabię.

Matko droga jak to wszystko cudnie pachnie.
* * * *
Zjadłam - ten zapach mnie psychicznie wykańczał. 
Jadłam tylko półgębkiem, później wypukałam usta, czego nigdy normalnie nie robię przez godzinkę, bo lubię ten smaczek czuć. 

Nie trzeba wtedy dużo jeść a smak daje poczucie sytości.

Teraz na randkę się nie nadaję, bo rozkroiłam ząbek czosnku i hi, hi ciućkam go jak landrynka.

To taki mój ekologiczny antybiotyk na wszelki wypadek.

A’ propos ekologii – to od Lusi, która skacze z kwiatka na kwiatek dowiedziałam się, że dzisiaj jest Dzień Fauny i Flory.

Uświadomiłam moje dziecko – no, bo ono zabiegane i pewnie nie wie.

Poprosiłam, żeby pogłaskała jakiegoś zwierzaka z tej okazji.

Ona na to, „ czy może być mucha albo komar?”.

Komara to pewnie zagłaska na śmierć.

Ja sobie wyobrażam ile tam w tej Wenecji jest komarów, tym bardziej, że ona mieszka przy kanałach i do domu pływa albo gondolą albo tramwajem wodnym.

Kiedyś to tam nawet zapach był straszny, ale teraz może jest lepiej.

Mówi tylko - Wenecja jest piękna.
Ech!!! Jak się nie ma Wenecji - to chociaż apetyt można mieć.
Mam apetyt na lody.