ani sił.....

BAJSZA

Wszelkie podobieństwa do osób, zdarzeń i miejsc, które mogą zaistnieć są zupełnie przypadkowe!!! Hi, hi

http://bajszafotokul.blog.onet.pl/  mój blog ze zdjęciami lub inny http://bajsza1.blog.onet.pl/

„Balansować na linie wysoko ponad spojrzeniem Twych oczu”

* * * * *
To inform you that all of my personal information, illustrations, drawings, articles, cartoons, pictures, photographs, videos, etc. are copyright of my objects (in accordance with the Berne Convention).
For commercial use of all of the above objects of copyright in any particular case require my written consent! -Informuję, że wszystkie moje dane personalne, ilustracje, rysunki, artykuły, komiksy, obrazki, fotografie, filmy itd. są obiektami moich praw autorskich (zgodnie z Konwencją Berneńską).W celu komercyjnego wykorzystania wszystkich wyżej wymienionych obiektów praw autorskich w każdym konkretnym przypadku wymagana jest moja pisemna zgoda!

„A ja już nie mam ust, by więcej kochać, ani sił, by całować” - 

Pod budą

*

Zawsze

wierzyłam i będę

wierzyć w OPATRZNOŚĆ

i każdy niech sobie nazwie ją jak chce

–„mnie to rybka”.

Kiedy Cię wszyscy, na których nie wiedzieć

czemu liczyłaś opuszczą w potrzebie,

kiedy najbliższa sercu osoba Cię zawiedzie,

gdy jej nie powiesz, jak bardzo Cię boli, gdy się

nie przyznasz do swej niedoli. Gdy czarna noc

cienie na kolana składa,

gdy nie masz nikogo, kto z Tobą pogada.

Gdy wiatr za oknem i zimno i plucha, gdy nawet barszcz

traci swój smak, kiedy tak bardzo czujesz się opuszczony.

Wtedy na białym jednorożcu nocą, drogą gdzie srebrne gwiazdy się migocą,

jedzie wolniutko do serca Twego, OPATRZNOŚĆ wierz mi kolego.

Ona Cię wesprze, otrze Ci łzy, będziecie razem ona i Ty

i jeśli uśmiech, co wtedy tak boli, na Twoją twarz się wygramoli

ona Ci drogę do szczęścia zdradzi, ona jak nikt Cię tam zaprowadzi.

Pomoże znaleźć PORT OPATRZNOŚCI, w którym ufność i szczęście gości i w którym nigdy nie będziesz sam, bo ONA będzie z Tobą tam.

Tak się zastanawiałam, o czym tak najbardziej na świecie marzę, no, bo przecież Mikołaj i warto mieć marzenia, choć czy ja wiem?

Moje marzenia się jakoś ostatnio nie bardzo spełniają, ale jakby miały – to wierzcie mi moje marzenie jest bardzo prozaiczne.

Chciałabym zimą mieć tak ciepło w mieszkaniach, żebym mogła chodzić po nich naga.

Hi, hi ten, co spełnia marzenia już się zarykuje ze śmiechu.

Teraz na stare lata jej się zachciewa - ale to nie chodzi o estetykę – tylko o energetykę a raczej o jej zachowanie, bo wiadomo, że człowiek z wiekiem stygnie i trzeba mu ciepła. 

Oj jak mu trzeba.

Takiej świadomości, że ktoś by go chciał przytulić, ogarnąć ramieniem, ale i zwyczajnie rozgrzać filiżanką herbaty z rumem albo uśmiechem promiennym - a tu bryndza wkoło.

Oczywiście jak się ma takie fizyczne ciepło ok. 27 stopni Celsjusza, to może chłód tak nie doskwiera, bo się o nim nie myśli.

A tu „ani ust ani sił”.

Kapadocja, nowy aparat, świadomość, że Ci, za którymi tęsknię też czasami myślą o mnie a nie budują coraz okrutniejsze mury.

Czemu ja nie śpię nocą?
* * * * *

„Zbudujemy wielką łódź

damy jej na imię miłość

popłyniemy morzem nut

tam gdzie jeszcze nas nie było

Ty za sterem ja na niebie

Twoja gwiazda i natchnienie

kiedy fali ostry grzebień

wiedzie nas na pokuszenie

Dzień po dniu krople słone

i wiatr masz we włosach srebrny pył

wypisujesz mi na żaglach czułe słowa

a ja już nie mam ust

by więcej kochać ani sił by całować

Popłyniemy w taki rejs

od pościeli do pościeli

że nie będzie na nas miejsc

których byśmy nie dotknęli.."

Pod Budą