„Cudownie jest - powietrze jest...”

BAJSZA

Wszelkie podobieństwa do osób, zdarzeń i miejsc, które mogą zaistnieć są zupełnie przypadkowe!!! Hi, hi

http://bajszafotokul.blog.onet.pl/  mój blog ze zdjęciami lub inny http://bajsza1.blog.onet.pl/

„Balansować na linie wysoko ponad spojrzeniem Twych oczu”

* * * * *

Siedzę sobie w piórach jak kokoszka.

Dokładnie od 6 tej.

Zjadłam kawałeczek kiełbaski, pod tabletkę.

Wczoraj miałam imieniny.

Siedziałam w chłodnym mieszkaniu opatulona po uszy, bo grypa jeszcze nie całkiem mi przeszła.

Kilka osób zadzwoniło z życzeniami, ale najbardziej ucieszyłam się z rozmowy z moim ulubionym braciszkiem.

Dzidzi mnie zablokowało na Facebooku i nawet nie zadzwoniło.

No i dobrze jak się nie ma, kogo kochać, to się zostaje jędzą o zachodzie.

Kiedyś zachwycałyśmy się „Guand on est tellement triste on aime les couchers de soleil” z Małego Księcia, kiedyś czytałyśmy Stachurę nawet przedstawienie z jego tekstów paczka zrobiła a mamidło jak głupie jeździło z nią po miasteczkach na konkursy.

Kiedyś u „naszej” Potęgowej. „Białe słoneczko grzało nas z ukosa…, Hej Potęgowa

I inni, co pomarli i co zginą z nami;

Bracia kamraci, kumple i kompani

Spotka tam w raju nas się kupa luda!

Hej od tupania zadudni tancbuda”.

* * * * *

Bywało, że pod skrzydła i Tomka z Gosią, Maćka i Monisię i Marcina i dla każdego skrawek podłogi był.

Szłam z nimi w góry i na narty jak trzeba było i sakiewką byłam.

Dziś cóż - ideały się oklepały

„Business is business”

i nie ma, co – a ja nie tam,

 ja tu u raju bram,

 – jak kołek w płocie,

całkiem sam.

* * * * *

„Cudownie jest

Powietrze jest

Dwie ręce mam

Dwie nogi mam

W chlebaku chleb

Do chleba ser

Do picia deszcz

Nadchodzi noc

I zimno z nią

Mam ręce dwie

Obejmę się

Ukryję się

Utulę się

We własną sierść

Cudownie jest

Powietrze jest

Dwie ręce mam

Dwie nogi mam

W chlebaku chleb

Do chleba ser

Do picia deszcz

Daleko świt

Nie widać nic

Dwie nogi mam

Dojdziemy tam

Szczekają psy

Fruwają mgły

Niech pani śpi….”

Piosenka dla zapowietrzonego – Edwarda Stachury

Kto dziś czyta Stachurę, dziś są inne ideały.

* * * * *

Jeszcze raz dziękuję wszystkim, którzy pamiętali.