Nową drogą

Bajubaj

Wszelkie podobieństwa do osób, zdarzeń i miejsc, które mogą zaistnieć są zupełnie przypadkowe!!! Hi, hi

http://bajszafotokul.blog.onet.pl/  mój blog ze zdjęciami lub inny http://bajsza1.blog.onet.pl/

„Balansować na linie wysoko ponad spojrzeniem Twych oczu”

* * * * *

☆☆ Znalazłam swój stary pamiętnik. ☆☆

9 stycznia poniedziałek 1989r

Kolejna noc jakiś wiersz mi chodzi po głowie, bo tak bezgranicznie mi smutno, jedyne co jest gwiazdą w tym okrutnym świecie jest Szabajek czujący maje smutki, tulący się i przymilający.

˜”*°•◕❤◕•°*”˜

Piszę ten wiersz/to fragment ze starego pamiętnika/ i przypomniało mi się jak w 1981r P przyszedł do domu i powiedział, że milicja chce u nas zrobić sobie punkt obserwacyjny Solidarności, bo na rogu w miejscu gdzie dziś jest myjnia ponoć Słowik spotykał się na zebraniach.

 Już kiedyś o tym pisałam jak się wściekłam i nie dopuściłam do tego.

Jednak przez 3 noce siedziałam przy muszli klozetowej i darłam swoje pamiętniki i spuszczałam do kanalizacji i płakałam.

Nic w nich takiego nie było ale czort wie co im się mogło nie spodobać a miałam świadomość, że gdyby P wpuścił ich do domu – to jak będziemy w pracy przeszukają każdy kąt.

Zresztą czytanie ich przez milicję byłoby dla mnie jak gwałt – na to nie mogłam pozwolić.

Zniszczyłam wszystkie, później z tej rozpaczy chyba przez 5 lat wcale nie pisałam czasami wiersze na karteluszkach ale żadnego pamiętnika.

Dopiero w 1988 zaczęłam znów pisać.

W tym wierszu ukryłam cały mój smutek.

˜”*°•◕❤◕•°*”˜

Kakao pijemy od święta

w Myślińskich filiżankach

W oczy patrzymy sobie

też raczej od święta.

Jakie mam oczy powiedz?

Sam widzisz

nie pamiętasz.

Już nas nie zatrważają

głębokie westchnienia,

krew w żyłach płynie

raczej od niechcenia.

Rytmu już nie czujemy.

Ognia nie rozpalamy.

Jesteśmy zamyśleni,

głęboko zadumani.

Już nas nie bierze rumba.

 nie swingujemy bluesa,

ognista tarantela

też nas nie porusza.

Nie grożą nam odloty

ani powroty na fali.

Przy pokręconych świecach

siedzimy osowiali.

Pasjanse wciąż stawiamy

wychodzi pojednanie.

Ćma nad płomieniem tańczy

swój samobójczy taniec.

Świeca się dopala,

I smutno skwierczy kochanie

już nam zupełnie nie grozi

słodkie oczarowanie.

˜”*°•◕❤◕•°*”˜

Wtedy jeszcze łudziłam się chyba, że da się to jakoś naprawić, ale już było za późno.

Nie potrafiłam akceptować dłużej tego prostactwa, chamstwa, egoizmu.

Człowiek może wiele wybaczać, ale przychodzi moment, gdy miarka się przebierze i wtedy już nie ma ratunku.

˜”*°•◕❤◕•°*”˜

Dzień był monotonny, smutny, deszczowy.

Byłam w mieście na zakupach – mokłam w deszczu i nawet mnie to bawiło.

Ta pogoda jakby mnie ożywiła.

To dziwne ja często reaguję jak rośliny na deszcz.

Włóczyłam się po sklepach, w których praktycznie nic nie było.

Kupiłam jednak flanelową fajną koszulę, oczywiście dużo za dużą, ale nie ma sprawy skróci się rękawy, które są do kolan.

Potrafię sama robić takie rzeczy hi, hi ja prawie wszystko potrafię zrobić. Taka zdolna bestia jestem i nikt tego nie docenia.

Milutka flanela i ładna turkusowo biała kratka.

Fuksem kupiłam też komplet majtek – takich bawełnianych z napisami - monday, tuesday, wednesday itd.

Ameryka na pupie szał ciał i sezonu.

Dziś takich za żadne pieniądze nie założyłabym na siebie – wtedy zapłaciłam za nie 3860 zł a pensję miałam 446.77 zł.

No cóż kiedyś pisałam jak to było z tym zakupem, więc resztę przemilczę – może tylko to, że podeszłam bez kolejki, bo byłam 61 tak mniej więcej a kompletów w sklepie ok 10 ciu.

Później jeszcze udało mi się kupić cały kilogram schabu.

Czy to nie bajeczne myślałam taki deszcz a mnie udało się takie fajne zakupy zrobić.

Majtkami podzielę się z A no, bo 2 kompletów nie skołowałam a ona też potrzebuje.

Rodzinka oczywiście szczęśliwa z kotletów schabowych znaczy P, bo A jada cały czas kotlety z zielonego groszku, co osobiście mnie dobija.

Mielenie tego groszku i szykowanie codziennie tego samego jest wkurzające.

Przed chwilą się obudziłam, to wyżej pisałam wczoraj.

Ciekawa jestem czy M przeczytał list, który mu wysłałam.

Mam świadomość, że go to dobije, ale naprawdę przegiął, już miesiąc temu miałam mu wypowiedzieć mieszkanie jak przesłano mi te teksty, które wysyłał do obcej dziewczyny na mój temat.

Dziewczyna ma chyba wściekłość na facetów, ale dzięki temu wiem, co o mnie pisze do innych.

Pamiętam jak wiele lat temu podeszła do mnie lekko ubzdryngolona kobitka na weselu, które filmowałam i „ni z gruchy ni z pietruchy” - zaczęła nadawać do mnie. „To pani mąż ten tam przy stoliku? Chce pani wiedzieć jak panią robi w konia?”

Musiałam wyłączyć kamerę, bo się wszystko nagrywało. Nie ma we mnie odrobiny wyrafinowania, bo inna wręcz przeciwnie nagrałaby babkę i miała dowód niezbity na rozwód. Ja wyłączyłam kamerkę i powiedziałam jej, że jak ma mi coś do powiedzenia, niech zadzwoni pod ten numer i dałam jej wizytówkę – jak wytrzeźwiała już nie miała ochoty ze mną rozmawiać.

Ja powinnam chyba zapisać się na jakąś terapię, bo trafiam ciągle na mężczyzn, którzy żerują na mojej empatii.

Chyba mam na czole napisane, że jestem pierwsza naiwna.

Zmarnowałam 40 lat życia na takich cwaniaków i niczego mnie to nie nauczyło.

Teraz zostanę sama, bo już chyba żadnemu nie uwierzę.

Szkoda czasu lepiej wrócę do starego pamiętnika

˜”*°•◕❤◕•°*”˜

Będąc w mieście wpadłam też do banku, żeby sprawdzić jak się ma przedpłata na mojego „malucha”.

Gorąco było, więc rozpięłam kożuch a starszy pan, który stał przede mną zaczął się przyglądać mojemu brzuchowi.

Co jest myślę, ekspres od spodni sprawdziłam mam zapięty.

Po chwili pan mówi „nie zasypiaj z papierosem” i czeka na moją reakcję. A to napis na mojej koszulce „ z głową w popielniczce”

No proszę zna pan angielski, ja nie za bardzo.

Ten sympatyczny dziadziuś zrobił musztrę pani z okienka.

Komentując to następująco; „ od 10 lat czekam na samochód, nie będę ją pytał, kiedy go dostanę i czy w ogóle doczekam się, – więc muszę się pocieszyć stanem konta i sprawdzić czy mi czegoś nie zwędzili”.

˜”*°•◕❤◕•°*”˜

Tamte czasy były po prostu inne, człowiek się przystosował, choć nie było łatwo. Z powodu zachowania mojego exa rozchorowałam się na wrzody żołądka.

Teraz po latach znów zaczyna mnie boleć żołądek – cukier mi bardzo skoczył, mimo, że tabletki biorę i słodycze całkowicie odstawiłam.

Może się wydawać, że całą tą sytuacją nie przejęłam się, ale bardzo mi przykro, bo uważałam M za kolegę może nawet za przyjaciela – okazuje się jednak, że bardzo się myliłam. Człowiek ocenia innych po własnych odczuciach, ja bym mu jak moja mama mówiła o moim ojcu „ostatnią koszulę oddała” on wbijał mi szpile w plecy i to nie pierwszy raz. Nie chcę o tym pisać, bo jest to jeszcze za świeża sytuacja – nie chcę, aby emocje kierowały tym, co piszę.

Tak czy inaczej spakowałam wszystkie jego najpotrzebniejsze rzeczy i czekam, żeby przyjechał je odebrać.

Kolejny rozdział w moim życiu zamykam i od nowego roku idę nową drogą.