Dla Ciebie mamo.

Bajsza

 Wszelkie podobieństwa do osób, zdarzeń, miejsc, które mogą zaistnieć są zupełnie przypadkowe. Hi, hi

~~~~~~~~~~~~~~

28 listopada 2019 r

❤❤❤

Jutro minie tydzień od momentu jak się potłukłam. 

Do teraz byłam na 2 lekach przeciwbólowych. 

Dzisiaj oba odstawiam, bo nie pomagają mi nawet na bolące kciuki, więc jak mają pomóc na to potłuczenie. 

Podejrzewam, że to takie farmakologiczne placebo, które nie pomoże najwyżej zaszkodzi na żołądek.
❤❤❤

Jak się czuję? 

Dalej nie mogę położyć się na lewym boku za skarby, więc muszę spać na wznak, czego nie lubię, lub czasami na prawym boku, ale nie zawsze na prawym nie boli.

To mnie bardzo męczy, bo zawsze spałam na lewym boku.

Nie mogę długo siedzieć a jeśli to muszę prawą nogę oprzeć po turecku, wtedy mogę troszkę dłużej.

Nie mogę w tej lewej ręce przenieść z kuchni do pokoju całego czajnika wody najwyżej pół. 

To jest postęp, bo w poniedziałek nie mogłam lewą ręką podnieść szklanki z piciem.

Jak się kładę i podnoszę lewą rękę do góry w pewnym momencie zawsze w tym samym miejscu coś mi przeskakuje, jakby żebro ocierało się o drugie żebro, czasami nawet przy oddechu tak mi przeskakuje, to nie boli, ale jest dla mnie dziwne. Nigdy wcześniej tak nie miałam.

Nie mogę odkaszleć i to jest koszmar, bo zbiera mi się nieciekawa wydzielina i powinnam jej się pozbyć a nie mogę, bardzo mnie wtedy boli i muszę wybierać ból czy kaszel.

Najgorzej było wczoraj dostałam czkawkę na szczęście krótko, to był obłęd.

Rzucało mnie dosłownie z bólu po łóżku.

Już mogę dzisiaj pierwszy raz w miarę swobodnie chodzić, ale do sklepu po jabłuszka, które mi się skończyły nie odważyłabym się iść. 

Poprosiłam kuzynkę lekarkę, żeby odebrała mi z rentgena płytkę z tym prześwietleniem.

Dali jej, ale jej jeszcze nie mam w domu, bo nie mam siły iść do niej.

Może w sobotę wezmę taksówkę pojadę po jabłuszka i wodę i wpadnę przy okazji do niej. Bardzo mnie zmartwiła, bo powiedziała, że po takim potłuczeniu mogę mieć ból przez kilka miesięcy.

❤❤❤

Ten lekarz, Pablo Tellez napisał w wywiadzie,

„Chora podaje, że przewróciła się i uderzyła w okolicy prawej klatki piersiowej w linii pachowej tylnej”

- Matoł cały czas mówiłam, że uderzyłam się z lewej między sercem a nerką na wysokości boku żołądka. Nie miałam prawdopodobnie otarć, czy nawet siniaka, bo chodzę po domu ze względu na zimno w bardzo grubym jak miś polarze i on mnie przed okaleczeniami uchronił. 

Do tego na rogu tej ławy od telewizora w którą się walnęłam leżał gruby ręcznik, po praniu, którego jeszcze na szczęście nie schowałam. 

Dalej ten niedouk pisze; „chora podaje, że ma „silne” bóle, ale jej zachowanie i poruszanie nie świadczą na poważny uraz”. 
Ci, co mnie znają wiedzą, że gdyby mnie makabrycznie nie bolało za skarby nie pojechałabym do lekarza. On jednak sądzi, chyba że chciałam obejrzeć jego kaprawe oczy. Weszłam do niego opierając się o wózek inwalidzki, jak o balkonik, bo nie miał mnie tam kto zawieźć. 

Tym bardziej, że wypadek miałam w piątek i czekałam do sobory, bo myślałam, że mi się może poprawi. 

Teraz po czasie jak na to patrzę, to dokładnie wygląda mi to tak jak było z moją mamą, która umierała z bólu - wzywała karetki, zawozili ją do szpitala. Po czym po 3 dniach zwalniali ją do domu. 

To trwało przez miesiąc 7 razy - była zawożona karetką do pabianickiego szpitala. Na różne oddziały. Miała takie bóle, że mówiła „wyskoczę z okna, żeby to w końcu się skończyło”. 

Kiedy rozmawiałam z jednym z lekarzy, do którego właśnie trafiła w ciężkim bólu, powiedział mi, że mama miała zrobione wszystkie badania. Niczego nie stwierdzili i uważają, że te bóle są urojone. 

Cholera wściekłam się, gdy następnego dnia poszłam do szpitala a mama miała podłączoną sondę do żołądka, z której spływała czarna jak smoła krew a ona bredziła. 

To było ponad moje siły, wpadłam do pokoju lekarzy na chirurgię, gdzie właśnie leżała zrobiłam karczemną awanturę w pokoju lekarskim - przerywając im picie porannej kawy. 

Wśród lekarzy był nasz absolwent - znał mnie. 

Poszedł ze mną do mamy. Dzień wcześniej z innym rozmawiałam, gdy mama była jeszcze w kontakcie psychicznym i to on mówił o urojeniach. 

Młody lekarz wyglądał na zdziwionego, jak zobaczył tą sondę. 

Po czym rzekł, to może być martwica jelit. 

Jakaś płytka się oderwała i zablokowała jelita, tak, że nie są drożne. Martwica rozwijała się co najmniej przez miesiąc.

 Trzeba natychmiast operować „może uda się wyciąć ten martwy odcinek jelita jak organizm nie jest za bardzo zainfekowany". 

Kazał mi podpisać zgodę na operację poszłam z papierem do mamy i mówię jej, że musi mieć operację i ja mam podpisać zgodę. 

Mama odzyskała przytomność. Ja ją podpiszę powiedziała – podpisała nieudolnie i znów straciła przytomność. 

Powiedziała jeszcze, że ma umalowane paznokcie to może nawet umrzeć, miała dość już tego bólu. 

Czekaliśmy z bratem na koniec operacji. Lekarz wyszedł i oświadczył nam, że było już za późno. 

Umarła na stole operacyjnym. 

Gdyby wcześniej ktoś ją zdiagnozowali miała szansę.

Lepiej jednak dla lekarzy jest myśleć, że pacjent histeryzuje. 

Jeszcze teraz po 17 latach serce mnie zaczyna boleć, gdy sobie to przypominam, była prawie w moim wieku gdy umarła.

Mogłam skarżyć? 

Kogo była na 4 oddziałach pabianickiego szpitala, wszyscy lekarze sorry ją olewali. 

Który był winien?

Muszę zrobić sobie kawkę, bo jestem nieprzytomna i rozbita. 

Oj, jaka kawka jest pyszna, piję ostatnio dość rzadko i chyba dla tego tak bosko smakuje. 

Kochałam mamę, mimo, że w jakimś momencie życia zostawiła mnie z babcią. 

Jako kobieta rozumiałam ją. Chciała jeszcze troszkę nacieszyć się młodością, ale okazało się, że się przeliczyła i jak Ania mówi zła karma wróciła. 

Przeżywała w nowym związku koszmar, który na szczęście mnie ominął dzięki babci i cioci. 

Końcówka jej życia też nie była ciekawa, lekceważono jej cierpienie, – dlatego ja unikam lekarzy jak ognia.

Już do lekarza, tylko po insulinę a właśnie cukier mam dzięki tej nowej insulinie długo działającej Lantus jak młódka, nigdy takiego dobrego cukru dotąd nie miałam.

 Tylko czy musiałam tyle lat czekać i prosić lekarza, żeby mi ją przepisał?

Czy musiałam nieomal na kolanach błagać o tę insulinę.

Nie byłoby tego wypadku, bo nie byłoby arytmii serca. 

Ja podejrzewam, że arytmia jest odpowiedzialna, za te chwilowe utraty przytomności u mnie a jest z powodu złego leczenia cukrzycy. Zresztą dr. Piotr Debich moje przypuszczenia tam na SOR-że potwierdził. 

Człowiek musi się ciągle uczyć, znać się na medycynie szczególnie na starość i musi domagać się tego, co mu się należy jak psu kiełbasa.

❤❤❤ 
Słowa piosenki, po angielsku, po polsku i włosku

❤❤❤

******po angielsku******

Mom, 
I'm so happy

Because I'm coming back to you

My song is telling you

That this is the best day for me!

Mom, I'm so happy...

Why live far?

Mom, only for you

My song flies

Mom, you'll be with me

You'll no longer be alone

Oh, how I love you!

These words of love

That chain up my heart

Are maybe no longer used

Mom, my best song is you!

You are the life

And for life I won't ever leave you again!

(2x)

Mom, never again!

****po polsku****

Mamo, jestem taka szczęśliwa

Ponieważ wracam do ciebie

Moja piosenka ci mówi

To dla mnie najlepszy dzień!

Mamo, jestem taka szczęśliwa ...

Dlaczego mieszkasz daleko?

Mamo, tylko dla ciebie

Moja piosenka leci

Mamo, będziesz ze mną

Nie będziesz już sama

Och, jak cię kocham!

Te słowa miłości

To przykuwa moje serce

Być może nie są już używane

Mamo, moja najlepsza piosenka to ty!

Jesteś życiem

I na całe życie nigdy więcej cię nie opuszczę!

(2x)

Mamo, nigdy więcej!

******** po włosku********

Mamma

Mamma, son tanto felice

perché ritorno da te.

La mia canzone ti dice

ch'è il più bel giorno per me!

Mamma son tanto felice...

Viver lontano perché?

 Mamma, solo per te

la mia canzone vola,

mamma, sarai con me,

tu non sarai più sola!

Quanto ti voglio bene!

Queste parole d'amore

che m'incatenan il mio cuore

forse non s'usano più,

Mamma, ma la canzone mia più bella sei tu!

Sei tu la vita

e per la vita non ti lascio mai più!

(2x)

 Mamma, mai più!

❤❤❤ 
Aguniu, jakie pyszne babeczki babcia robiła, woziłam je do Ciebie do Grecji, a dla mnie zawsze robiła buraczki, marnowane grzyby, kluski na truskawkach i sernik rewelacyjny nikt nigdy nie zrobił lepszego.