Milcząca jesień.

Gdy odlatują motyle

Wszelkie podobieństwa do osób, zdarzeń, miejsc które mogą zaistnieć są zupełnie przypadkowe. Hi, hi

Ściąganie, pobieranie, udostępnianie zdjęć i treści – jest nie możliwe – objęte prawem autorskim.

http://bajszafotokul.blog.onet.pl/  mój 2 blog

Rozdział 19

Milcząca jesień
               Puste słowa,                   
wariat wiatr,

                                    noc za oknem

                                   senna mgła.

         Złotych liści

              smutny taniec,

              noc za oknem,

             wiatru granie.

 Puste słowa,

                                     tyle słów.

     Proszę - pomilcz.

                                     Ciszę złów.    

           Senną lampą

             Wiatr kołysze.

                 Milczę - słucham

              nic nie słyszę.

Wiatr za oknem

                                   smętnie gra

                                   z słów utkana

                                   nocna mgła.    

                Jednak mówisz,

               wzdycha wiatr,

               jego słucham,

         czulej gra.            

                                     Złote liście,

  miękka mgła.

Puste słowa,

                                     smętna gra.

                                             Tak!-milczenie,

                zasłuchanie,

                  zapomnienie,

               przytulenie.

Skąd to ciepło?

                                   Komin grzeje!

                                   A za oknem,

                                   wiatr szaleje.

                                              Po co słowa?

                Tyle słów.

                       Milcząc marzyć

                     można znów.

Przecież słowa

                                   zapomnimy,

                                   pogubimy,

                                   roztrwonimy.

                                               Słuchać,

            tulić,

               dawać,

             brać.

Przecież milczą

                                   noc i sad.

  Wiatr za oknem,

tysiąc gwiazd,

                  złote liście,

                   szara mgła,

                  zasuszony

                         w trawie kwiat.

Czułe dłonie.

  Granat nieba.

      Tylko tyle dzisiaj

                                     trzeba.

                                                                       bajsza

Poznałam dwu chyba ciekawych mężczyzn.

Każdy jest inny, każdy ma swój urok i pewnie swoje wady.

Dużo rozmawiamy ostatnio, chyba za dużo, w rozmowach nie ma za bardzo romantyzmu.

Dopieszczamy jedynie własne ego i co z tego wynika.

Hmmm senna muzyka.

No cóż już chyba we mnie nie ma tej chęci odkrywania prawdziwego wnętrza.

Mój interlokutor popija wino i zakąsza francuskim serem.

Ja zastanawiam się, czemu nie czuję zapachu pleśni.

Wentylator gra swój koncert ten drugi zapewne poczułby nutki koncertu Es-dur 365 Mozarta a ja zastanawiam się, na co tak naprawdę mam ochotę.

Co jest w stanie mnie porwać, czuję, że obaj mają jakieś swoje sprawy, w których dla mnie tak naprawdę nie ma miejsca, bo dziś już nie ma takich romantyków, których zachwycałoby wnętrze partnera.

Dziś każdy wlepia swoje gały w siebie i ma w nosie tak naprawdę to, co ja czuję/no powiedzmy ten drugi/.

Żaden z nich nie spytał mnie jak go odbieram, bo go to zupełnie nie obchodzi. Są zapatrzeni w siebie. Wczoraj chciałam zrobić jednemu przyjemność, ale go nie było, zajął się ważniejszymi sprawami a ja tak się starałam, mało sobie wirusa do kompa nie ściągnęłam.

Szkoda czasu i atłasu jak mówiła babcia.

Jesień w ogrodzie mnie urzekła jej warto poświęcić tę senną chwilkę.   

Powinnam też wybrać się do Aniołów po obiecaną leszczynę.