Stracona bluzka i wspomnienia

Bajsza

 Wszelkie podobieństwa do osób, zdarzeń, miejsc, które mogą zaistnieć są zupełnie przypadkowe. Hi, hi

~~~~~~~~~~~~~~

8 grudnia 2019 r

❤❤❤

Siedzę 2 dzień na stronach Internetowych i szukam podobnej koszuli do tej, jaką zostawiłam u P. w samochodzie jak wracaliśmy z Dźwirzyna. 

Uwielbiałam ją bo była uszyta z super lejącego się materiału i często ją nosiłam jako narzutkę w chłodniejsze dni.

P. ją znalazł gdzieś na podłodze, myślałam, że choć mi ją podrzuci, ale widać czuje się ostatnio źle a i ja też nie bardzo nadaję się, żeby po nią jechać do Łodzi.

Tak czy siak pomyślałam, że może kupić nową podobną.

Problem jednak polega na tym, że kupując w Internecie nie wiadomo, jaki materiał, jaka czerń – itd.

Niestety muszę spisać ją na straty, bo jak przez taki długi okres wala się gdzieś po podłodze w samochodzie, to wyblakła i przeszła niemiłym zapachem, czyli już jej raczej nie założę.

❤❤❤

Ano jakieś straty trzeba ponosić - czasami.

Szkoda tylko, że trafiło na moją ulubioną bluzkę, to cena płacona za gapiostwo i roztrzepanie. 

„Dziewczyno, kiedy Ty dojrzejesz, powiedziałaby moja 3 lata młodsza kuzynka?”

Ech…, trudno to też moja wada dla niektórych - jestem bliźniakiem a bliźniaki raczej nigdy nie dojrzewają.

To też ma swoje plusy, bo unikają później okresu przejrzewania hi, hi. 

Ot, wiecznie i niepoprawnie roztrzepane bywają aż do śmierci, mogą przy tym wywijać różne numery, jak choćby zostawianie swoich rzeczy w cudzych samochodach. 

Idę szukać dalej, już mi się oczy w 6 groszy schodzą, ale co robić.

Szukając bluzki znalazłam super buty i oczywiście jak to ja - kupiłam je, teraz czekam na przesyłkę od 1 grudnia jak utknęła w terminalu przeładunkowym, czort wie gdzie - tak nie mogą jej dalej puścić a mnie się paski do glukometru kończą i muszę iść do lekarza.

❤❤❤

Zastanawiam się co lubicie najbardziej na śniadanie. Ja oczywiście chleb a raczej pieczywo pszenne, bo mi nie wolno - np. z pasztetem, albo z cebulką smażoną, mniam, mniam. 

Jednak ponieważ mi nie wolno, to muszę jeść rzeczy, których nie lubię – okropieństwo. 

To takie katowanie się za życia. Powinnam w ogóle rzucić jedzenie i zastąpić je innymi czynnościami mniej szkodliwymi dla cukrzyka.

Jednak z tymi „innymi”, też ostatnio jest cieniutko - samemu nudno a towarzystwo się wykruszyło, bo jest strzykające w kościach, nudne i malkontenckie.

Może to już czas zacząć modlić się i chodzić do kościoła na potęgę, albo leżeć jak ja teraz i czekać, na lepszą rzeczywistość.

❤❤❤

Umarła kolejna moja koleżanka.

Znaczy kolegowałyśmy się w dzieciństwie, później ona jak wieści niosły, żyła delikatnie mówiąc bez hamulców.

Nie wyszła za mąż zajmowała się mężami innych dziewczyn, no i skończyło się, przeszła drugą stronę tęczy.

Była oryginalna, bo miała jedno oko niebieskie a drugie zielone, przez co chodziła w przyciemnionych okularach.

Byłyśmy razem w Dusznikach w prewentorium, powinnam mieć gdzieś zdjęcie z tamtego czasu.

W 4 ławce przy drzwiach to ja :).

Ona siedziała bliżej.

Oj już tam nieźle nawywijałyśmy. 

Opisywałam to kiedyś. 

Miałyśmy faceta wychowawcę to było jedyny raz w mojej karierze naukowej, pewnie dlatego tyle wiedzy pochłonęłam, nikt mnie nie rozpraszał.

A klasa w Dusznikach to był babieniec.

2 rok naszej nauki w podstawówce. 

Kaziu może Ty poznajesz jakieś dziewczyny wszystkie były z naszego miasta?