Zupka w zarazie

Bajsza

Wszelkie podobieństwa do osób, zdarzeń, miejsc, które mogą zaistnieć są zupełnie przypadkowe. Hi, hi Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie za zgodą autora

„non omnis moriar”- Horacy

~~~~~~~~~~~~~~

31 marca 2020 r

❤❤❤

 W sumie to chyba cały czas jestem lekko przeziębiona.

W każdym razie rano zawsze kicham i mam katar.

Na szczęście nie mam kaszlu.

Wczoraj rozmawiałam ze znajomym i on mi uświadomił, że nie ma kontaktu z dziećmi, wnukami a święta się zbliżają i będą samotne powiedział z nostalgią.

Pomyślałam sobie, że wśród wielu minusów tej izolacji ludzi od siebie, jest plus przynajmniej dla mnie.

Będzie mi raźniej, bo ja od lat spędzam święta samotnie.

Kilka razy byłam w jeden dzień świąt u koleżanki, niestety ona już 2 rok nie żyje.

Teraz nie mam nikogo, z kim mogłabym w innej sytuacji być w święta.

Może jestem dziwna, ale święta to był zawsze dla mnie czas rodzinny i wtrynianie się do cudzego życia, było nie na miejscu.

To tak jakby wyciągać rękę po jałmużnę, albo żebrać pod płotem.

❤❤❤

Popłaciłam rachunki, miałam 1 szego jechać po zakupy, ale przypomniało mi się, że to prima aprilis.

Jestem przesądna.

Kiedyś nie zwracałam na to uwagi, ale teraz jakoś mam opory.

2.04.2020

❤❤❤

Ta noc z 2 na 3 była koszmarna, obudziłam się za 15 czwarta i miałam iść do łazienki, ale od czasu ostatniego wypadku, opuszczam nogi na dół i czekam kilkanaście sekund, żeby się dobrze obudzić.

Jak tylko wstałam poczułam ogromne zawroty głowy i pot – zaczęłam się makabrycznie pocić?

Pomyślałam, że może capnął mnie wirus jak nie ten to inny jednak wolno podreptałam do łazienki.

W łazience jeszcze bardziej pociłam się, poszłam do kuchni i z ciasta, które zrobiłam wieczorem upiekłam gofra.

Cały czas, gdy się piekł stałam oparta o blat kuchenny pocąc się makabrycznie.

Nie wiem, czemu nie pomyślałam, żeby zmierzyć cukier zjadłam gofra, bo czułam, że powinnam go zjeść i wróciłam do sypialni.

Zmierzyłam cukier i okazało się, że mam 60 mg/dl, po tym gofrze. Ciekawe ile miałam jak się obudziłam. Zjadłam drugiego i wolno zaczął mi się podnosić do 120 mg/dl. 

Tak mi się spać chciało, że zasypiałam na siedząco przez godzinę w końcu poszłam spać. Spałam do 12.00. 

Doszłam jednak do wniosku, że muszę się ruszać i nie mogę się stresować.

Zatem obiecałam sobie, że kończę wszystkie stresujące rozmowy i będę biegała/truchtała/ po fotograficznym atelier.

Po skosie mogę tam zrobić osiem sporych kroków, więc jest ok.

Biegałam 5 minut.

Następnym razem będę biegała 5 i pół minuty. To jest jakaś alternatywa, żeby nie stracić sprawności.

3.04.2020

❤❤❤

Aga zadzwoniła jakby czuła, że coś nieciekawego się ze mną dzieje.

Opowiedziałam jej o tej koszmarnej nocy zaznaczając, że już wszystko już jest ok.

Do dzisiaj jeszcze nie wybrałam się do sklepu.

Ciągle coś mi wypada, później zaś tracę ochotę, może i dobrze, bo wtedy zakupów starczy mi do świąt i na święta.

Dzisiaj skromniutki obiadek zupka na 1 małej białej kiełbasce z ziemniaczkami. 
❤❤❤ 
Przypomniał mi się Krzychu Aniu. 
Napisał, ten wiersz, bo oglądał to moje zdjęcie i ono go zainspirowało. 
Ciekawe czy pamięta tamten czas.

Perełki

Przepiękne perełki,

to praca przyrody,

z pajęczej niteczki,

i kropelek wody .

Za to talent wielki,

w fotografa oku,

pięknie je uchwycił,

dodając uroku .

Tych przepięknych pereł

tu fragmencik mały

w mojej galeryji,

widać wieniec cały......

                                       jk.  24.09.2008