Podwójne szczęście

Bajsza

Wszelkie podobieństwa do osób, zdarzeń, miejsc, które mogą zaistnieć są zupełnie przypadkowe. Hi, hi

http://bajszafotokul.blog.onet.pl/

~~~~~~~~~~~~~~

20 - 21 maja 2017 

Ludzie czasami lekceważą przeczucia, ja nie zawsze, ale często, „czuję”, że muszę o nich powiedzieć głośno i jeśli jest jakaś siła wyższa, która powoduje, że zostajemy ostrzeżeni powinniśmy jej chyba podziękować, że nas ostrzegła.

W ten weekend szczęście dopisało mi wielokrotnie, raczej spodziewałam się tego, że będzie „on" mam na myśli weekend fajny, bo kolejny raz wybraliśmy się w to samo miejsce, pogoda była super mój partner miał całkiem niezły humor a i ja byłam w siódmym niebie, bo miałam 2 dni spokoju od porządków. 

Tym bardziej, że ostatnio już mnie stawy w rękach bardzo bolały, jak sądzę z przepracowania, do którego za bardzo nie jestem przyzwyczajona. 

Wszystko zaczęło się cudnie jechaliśmy starą znaną trasą, słoneczko świeciło paszcze nam się rozjarzały od spływającej na nas fali marzeń i wyobrażeń.

Pokój dostaliśmy w najlepszym wymarzonym przez nas miejscu z widokiem na cudny las rozciągający się za hotelem. 

Obsługa spełniła wszystkie nasze prośby. 

Zaczęłam rozpakowywać nasze wiktuały i….., kurczę blade na samym początku rozsypała mi się sól. 

Była to ta różowa sól himalajska – nie było jej wiele/2 łyżki stołowe/, ale pokój wyglądał jakbyśmy wrócili z plaży i nie oczyścili sandałów a z wykładziny dywanowej, nie dało się jej zebrać, bez odkurzacza – a niech to licho pomyślałam.

Ziemia i kosmos nie mają już przed ludźmi wielu tajemnic. 

Każde zjawisko można racjonalnie wytłumaczyć... Tak przynajmniej twierdzą naukowcy. Jednak nawet teraz, w XXI wieku naszym postępowaniem często nami kierują podświadomie przesądy.

~~~~~~~~~~~~~~

Wedle starych polskich wierzeń, aby zapewnić domostwu spokój i dostatek, należało rozrzucić po domu albo wokół niego trochę soli.

Znany jest też zwyczaj nacierania solą noworodka, by dać mu siłę i żywotność, a także oddalić od niego złe duchy. 

W tym celu wkładano dzieciom odrobinę soli do buzi w czasie chrztu.

Na Bliskim Wschodzie wspólne zjedzenie soli oznaczało zawarcie przyjaźni do końca życia. 

Było gwarancją silnych więzi, nie pozwalało na wzajemne obmawianie i knucie, stąd powiedzenie „zjeść z kimś beczkę soli”.

Sól -tradycja mówi, że gdy kobieta przesoli potrawę, to znaczy, że jest zakochana.

A jak dziewczyna zapomni postawić solniczkę na stole, – że jeszcze długo pozostanie panną.

Co ciekawe, tradycyjne wierzenia wzięli pod lupę naukowcy i stwierdzili, że coś w tym jest.

Okazuje się, bowiem, że nadmiar soli z jednej strony szkodzi naszemu organizmowi, a z drugiej – skutecznie zmniejsza poziom hormonu stresu i podnosi ilość oksytocyny, zwanej popularnie hormonem szczęścia.

To ona powoduje, że wzrasta zaufanie pomiędzy dwojgiem ludzi, a to sprzyja łączeniu się w pary i rodzeniu się miłości.

~~~~~~~~~~~~~~

Był taki moment, w którym zaczęliśmy wspominać przeszłość, chyba pierwszy raz i mogę śmiało powiedzieć, że mimo bólu, jaki niósł z sobą był to w pewien sposób moment magiczny – tak przynajmniej ja odbieram go teraz myśląc o tym.

~~~~~~~~~~~~~~

W dawnych czasach sól należała do trudno dostępnych, a więc i drogich towarów.

Przez pewien czas była nawet środkiem płatniczym, a na jej stosowanie mogli sobie pozwolić tylko najbogatsi. 

Prawdopodobnie właśnie z tego okresu wzięło się powiedzenie o „słonych cenach” i „słonym rachunku”

Szczypta magii

● Garść soli rozrzucona w dopiero, co budowanym domu albo wytyczony z soli okrąg wokół domostwa oddali od niego złe moce.

● Sól przerzucona przez ramię przed daleką podróżą miała uchronić od ewentualnych przeszkód i trudów wojażowania.

● Nigdy nie proś o podanie lub pożyczenie soli, bo tym samym prosisz się o kłopoty.

● Jeśli rozsypiesz sól, – co wróży kłótnię w rodzinie – trzeba szybko przerzucić małą szczyptę przez lewe ramię.

● Woreczki z solą umieszczone nad wejściem do domu zapewniają ochronę, a mieszkańcom.

~~~~~~~~~~~~~~

Wróćmy jednak do naszego weekendowego pobytu. 

Nie bardzo przejęliśmy się faktem rozsypania soli i kiedy wybraliśmy się na obiad, wsypałam w serwetkę odrobinę soli i wróciliśmy do pokoju najedzeni i szczęśliwi. 

Często razem wyglądamy przez okno mój partner ciągle jeszcze pali więc robi to w otwartym oknie a ja lubię popatrzeć też na ptaszki. Niebo się zachmurzyło, bardzo wysokie drzewa pokładały się nieomal od wiatru, wyglądało na to, że zanosi się na burzę. 

W jakimś momencie chciałam sięgnąć po telefon i uświadomiłam sobie, że w restauracji zostawiłam moją nierozłączną torebkę ze wszystkimi dokumentami, kartami płatniczymi, jedynymi kluczami od mieszkania i 2 telefonami. 

Wpadłam w panikę, bo od obiadu minęło z pół godziny.

Ubrałam się piorunem, byłam już w stroju relaksowym i pobiegłam na dół do recepcji.

Jakoś nie bardzo wierzyłam, że ktoś tam torebkę oddał – wygląda nieco zwariowanie i mogła jakiejś młodej osobie wpaść w oko. 

Nie bardzo wierząc w powodzenie powiedziałam w recepcji, że w restauracji zostawiłam torebkę. „A jaka ona była” – odparłam, że różowa sama nie wiem, czemu. 

Pani uśmiechnęła się i powiedziała „młodzi z wycieczki przynieśli ją”. 

Tu chcę podziękować „młodemu z wycieczki” – kimkolwiek jest, byłam tak szczęśliwa, że nawet nie zapytałam czy nie zostawił na siebie namiarów. 

Należało mu się przecież znaleźne. 

Najzabawniejsze w tym wszystkim jest to, że ja w tej torebce mam wszystko przywiązane na kolorowych sznurkach, klucze, portfel telefony – bywam roztrzepana i często zdarzało mi się coś zgubić. Wpadłam na pomysł, żeby mieć to wszystko na sznurkach, nie pomyślałam tylko, że mogę gdzieś zostawić tę torebkę, bez niej dotąd nigdzie się przecież nie ruszałam. 

Dzięki raz jeszcze wszystko było na sznurkach hi, hi i kamień mi z serca spadł. 

Dzisiaj, gdy wyjeżdżaliśmy z hotelu powiedziałam do mojego partnera. 

Nie spiesz się, czuję, że będzie policja na drodze – on na to nie „kracz”, ja zaś powiedziałam, że miałam dziś sen, śniło mi się, że jechałam kabrioletem, później przypomniało mi się, że jakoś był taki trudny zjazd jakby z górki. 

Na parkingu przy hotelu jest takie trudne miejsce, gdzie zawsze boję się, że samochód się zawiesi dołem. 

Może, dlatego mi się to właśnie przyśniło. 

Mój partner uśmiechnął się i otworzył dach – „masz teraz kabriolet”. Już niedaleko od mojego domu jest sala Straży Pożarnej, gdzie nie raz kręciłam w niej filmy z wesel. 

Usłyszeliśmy głos strażackiej syreny. 

„Gdzieś się chyba pali” pomyśleliśmy oboje. Widać było, że strażacy biegiem otwierali garaże. 

100 m dalej stały przed nami 4 chyba, 4 samochody może 5 – coś się stało. 

Po lewej w głębokim rowie, bokiem ledwo widoczny leżał kompletnie rozbity beżowy samochód. Drzwi od strony prawej były przez ten upadek bokiem zablokowane.

Jacyś młodzi chłopcy spanikowani chyba jeszcze w szoku, gdzieś dzwonili, kopali koła zachowywali się dokładnie jak ludzie w szoku - kompletnie nieracjonalnie. 

Nie było jeszcze ani policji, ani karetki, ani straży.

Syreny wyły a my próbowaliśmy w kolejce jak najsprawniej usunąć się z miejsca wypadku, może 40 m dalej, albo 30 sama teraz nie wiem leżały porozrzucane części jakiegoś samochodu ogromny czarny zderzak i jakieś drobne lampy etc na środku jezdni i inny czarny też rozbity samochód zdecydowanie w lepszym stanie przynajmniej od strony, którą było widać z boku na naszym prawym pasie w poprzek drogi, blokując ten pas.

W tym pierwszym, beżowym na siedzeniach przednich nie było pasażera ani kierowcy, samochód musiał dachować i wpadł w efekcie do rowu. Domyślam się, że ten czarny wyjechał z bocznej drogi, ale mogło być odwrotnie, samochód główną drogą musiał jechać zdecydowanie za szybko teren jest zabudowany i kilkanaście metrów dalej Straż Pożarna, – czyli na pewno było ograniczenie prędkości. Nie ważne jedyne, co było ważne, że my znaleźliśmy się w tym miejscu jakieś 5 min po wypadku. Droga jest wąska i nie wiadomo było, co mogło się zdarzyć gdybyśmy my jechali z przeciwka. 

Mam nadzieję, że nikt mimo wszystko nie zginął. Opuściliśmy fatalne miejsce a ja pomyślałam, że może dobrze, że mi się ta sól rozsypała. Mieliśmy podwójne szczęście. 

Wielkie dzięki losowi a może i dzięki moim przeczuciom.

~~~~~~~~~~~~~~

Życie Pabianic działa błyskawicznie

„Krzysztof K. był nietrzeźwy

23-latek doprowadził do zderzenia aut. 

Miał już zakaz prowadzenia pojazdów. 

Jest w rękach policji.

 Do zderzenia bmw z daewoo doprowadził 23-letni Krzysztof. Był w stanie nietrzeźwości.

- Miał też czynny zakaz prowadzenia pojazdów - informuje dyżurny z komendy policji w Pabianicach.

Kierowca bmw teraz trzeźwieje "na dołku" w naszej komendzie.

Do zdarzenia drogowego doszło w niedzielę około godz. 12.40 w gminie Ksawerów w Woli Zaradzyńskiej na ul. Hubala przy Szkole Podstawowej. Dwa rozbite auta to daewoo i bmw. Daewoo podróżowały dwie osoby - mężczyzna i kobieta. Pasażerce pomocy udzielili ratownicy Falca.

- Nie wymagała hospitalizacji, więc zdarzenie będzie kolizją - tłumaczy policjant.

Oba auta znalazły się w rowach po przeciwnych stronach drogi. Na miejscu było pogotowie. Ratownicy w karetce udzielili pomocy rannej kobiecie.”